Z żalem informujemy, że 15 marca zmarł mgr. inż Tadeusz Popończyk - parafianin Św. Opatrzności Bożej w Wilanowie, kawaler medalu papieskiego Benemerenti (przyznanego przez św. Pawła VI, a wręczonego przez św. Jana Pawła II) i Medalu za Zasługi dla Archidiecezji Warszawskiej, odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Edukacji Narodowej i odznaką "Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej", promotor ruchu pielgrzymkowego w Polsce (znany powszechnie jako „brat Biała Skarpeta”), dydaktyk i społecznik, pracownik naukowy Politechniki Warszawskiej i współtwórcą Solidarności na tej uczelni, działacz opozycji antykomunistycznej represjonowany z powodów politycznych. więcej informacji ->
Msza św. pogrzebowa zostanie odprawiona w sobotę 27 marca o godz. 15.00 w Świątyni Św. Opatrzności Bożej w Warszawie-Wilanowie. -> link
Msza św. będzie transmitowana na kanale YouTube Centrum Opatrzności Bożej. -> link
Złożenie do rodzinnego grobu będzie miało charakter prywatny, na cmentarzu przy ulicy Żytniej w Warszawie (kwatera K1). -> link
Polecajmy go Bożemu Miłosierdziu.
Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci...
Chcemy upamiętnić śp. Tadeusza Popończyka szczególnym rodzajem "Księgi pamięci"
Jeżeli masz zdjęcia Tadeusza (z pielgrzymek, ze spotkań, z uczelni, etc) - wyślij je nam.
Jeżeli chcesz się podzielić świadectwem lub wspomnieniem o Tadeuszu - wyślij je nam.
Drogi Bracie Tadeuszu Pielgrzymi i Pomocnicy Matki Kościoła z Praskiej Pielgrzymki Pieszej serdecznie Ciebie wspominają i modlą się za Twoją duszę. Pozostaniesz w naszej wdzięcznej pamięci. Do zobaczenia w królestwie niebieskim
Drogi Tadeuszu, drogi Przyjacielu. Wezwano Ciebie, a tak liczyłem, że jeszcze tu pogawędzimy. Byłeś niezłomny w swoich zasadach. Pomimo różnych prądów i wiatrów trzymałeś swój kurs. Dziękuję Tobie za naszą Politechnikę i za naszą „Solidarność”. Cześć Twojej Pamięci
Z wielkim żalem żegnamy naszego Przyjaciela mgra inż. Tadeusza Popończyka który z ogromnym zaangażowaniem i poświęceniem pracował dla dobra Politechniki Warszawskiej oraz Wydziału Zarządzania a wcześniej Wydziału Inżynierii Produkcji.
Tadeusz Popończyk całym swoim życiem był związany z PW. Był współorganizatorem Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymki Metropolitalnej, wieloletnim komendantem pocztu sztandarowego PW i współtwórcą Solidarności na PW. Był wychowawcą wielu pokoleń młodzieży, promotorem i recenzentem licznych prac dyplomowych. Pełnił funkcję prodziekana ds. studenckich, pełnomocnika ds. organizacji dydaktyki na Wydziale Zarządzania. Za swoje zasługi i zaangażowanie w służbie dydaktyki i całej społeczności akademickie otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Medal Brązowy za Długoletnią Służbę.
Za wszystko Ci dziękujemy! Pozostajesz na zawsze w naszej pamięci. Żonie i Najbliższym składamy wyrazy głębokiego współczucia. Przyjaciele z Wydziału Zarządzania Politechniki Warszawskiej.
Kochany dziadku !! Covid zabrał Cię i twoja pielgrzymka skończyła się Wiem , że nie cierpisz już Gdy nastanie nowy dzień to ogłoszę ,że byłeś dziadkiem , ojcem i przyjacielem bez wad. Przez szereg długich lat Pamiętam jak nad kroniką siedziałeś wciąż. Jak zmieniałeś plany w czyn. Pamiętam jak uczyłeś mnie jak lizakiem macha się. Chodź przerażony byłeś sam to rady wciąż dawałeś mi jak mam kochać , jak mam żyć. Za co dziękuje Ci. Tyś moim przyjacielem jest. O czym pewnie wiesz Jesteś słodziutki jak miód Od lodów bardziej kocham Cię Od robaków i od słońca też Kocham Cię od wszystkiego i już ! O , Dziadku ! Chcę być przy tobie tu i pamiętaj ,że to dzięki tobie zmieniłam się. Chodź nie ma Cię już to wiedz ,że Biała Skarpeta zostanie tu. Do końca naszych dni i w pamięci będzie tkwić.
Rodzinie i bliskim zmarłego św. pamięci Tadeusza Popończyka składam wyrazy szczerego żalu i współczucia. Tadeusz pozostanie w mojej pamięci jako niezawodny kolega i prawy człowiek.
Drogi Bracie Biała Skarpeto i Chorąży Sztandaru PW! Dziękuję Ci za świadectwo Twojej wiary! Na Pielgrzymce byłeś po prostu Bratem Tadeuszem, albo Skarpetą, ostatnio odprowadzającym nas w 17-tkach, ale wcześniej - przez tyle lat Kierownikiem trasy 17-tek i budowniczym WAPD. Na Politechnice pamiętam uroczystości z Twoim udziałem, nie opuściłeś chyba żadnej Mszy św inauguracyjnej w naszej politechnicznej parafii - u Najśw. Zawsze byłeś nieugiętym świadkiem prawdy i nie cofnąłeś się przed konsekwencjami, jakie spadały na Ciebie ze strony 'władz'. Twoja najdłuższa pielgrzymka zakończyła się, jesteś już u celu, a Maryja Panna otwiera Ci bramy wiecznego szczęścia. Z nadzieją mówię Do zobaczenia!
Kochany Tato, Dziękuję Ci za wszystko co uczyniłeś dla mnie i nas wszystkich. Dziękuję za twą bezgraniczną miłość, jaka mnie obdarowałeś. Za to , że jak zabrakło mojego Taty, ty go zastąpiłeś. Odszedłeś do domu Pana, ale zawsze będziesz w moim sercu. Odpoczywaj w pokoju wiecznym. Amen
Pielgrzymi i Pomocnicy Matki Kościoła z Praskiej Pielgrzymki Pieszej serdecznie Ciebie wspominają i modlą się za Twoją duszę. Pozostaniesz w naszej wdzięcznej pamięci.
Do zobaczenia w królestwie niebieskim
Wezwano Ciebie, a tak liczyłem, że jeszcze tu pogawędzimy. Byłeś niezłomny w swoich zasadach. Pomimo różnych prądów i wiatrów trzymałeś swój kurs. Dziękuję Tobie za naszą Politechnikę i za naszą „Solidarność”.
Cześć Twojej Pamięci
mgra inż. Tadeusza Popończyka
który z ogromnym zaangażowaniem i poświęceniem pracował dla dobra Politechniki Warszawskiej oraz Wydziału Zarządzania a wcześniej Wydziału Inżynierii Produkcji.
Tadeusz Popończyk całym swoim życiem był związany z PW.
Był współorganizatorem Warszawskiej Akademickiej Pielgrzymki Metropolitalnej, wieloletnim komendantem pocztu sztandarowego PW i współtwórcą Solidarności na PW. Był wychowawcą wielu pokoleń młodzieży, promotorem i recenzentem licznych prac dyplomowych. Pełnił funkcję prodziekana ds. studenckich, pełnomocnika ds. organizacji dydaktyki na Wydziale Zarządzania. Za swoje zasługi i zaangażowanie w służbie dydaktyki i całej społeczności akademickie otrzymał wiele odznaczeń, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, Medal Brązowy za Długoletnią Służbę.
Za wszystko Ci dziękujemy! Pozostajesz na zawsze w naszej pamięci.
Żonie i Najbliższym składamy wyrazy głębokiego współczucia.
Przyjaciele z Wydziału Zarządzania Politechniki Warszawskiej.
Covid zabrał Cię i twoja pielgrzymka skończyła się
Wiem , że nie cierpisz już
Gdy nastanie nowy dzień to ogłoszę ,że
byłeś dziadkiem , ojcem i przyjacielem bez wad.
Przez szereg długich lat
Pamiętam jak nad kroniką siedziałeś wciąż.
Jak zmieniałeś plany w czyn.
Pamiętam jak uczyłeś mnie jak lizakiem macha się.
Chodź przerażony byłeś sam to rady wciąż dawałeś mi
jak mam kochać , jak mam żyć.
Za co dziękuje Ci.
Tyś moim przyjacielem jest.
O czym pewnie wiesz
Jesteś słodziutki jak miód
Od lodów bardziej kocham Cię
Od robaków i od słońca też
Kocham Cię od wszystkiego i już !
O , Dziadku !
Chcę być przy tobie tu i pamiętaj ,że to dzięki tobie zmieniłam się.
Chodź nie ma Cię już to wiedz ,że Biała Skarpeta zostanie tu.
Do końca naszych dni i w pamięci będzie tkwić.
Twoja Wnusia .
Jeszcze się zobaczymy.
Dziękuję Ci za wszystko co uczyniłeś dla mnie i nas wszystkich.
Dziękuję za twą bezgraniczną miłość, jaka mnie obdarowałeś. Za to , że jak zabrakło mojego Taty, ty go zastąpiłeś.
Odszedłeś do domu Pana, ale zawsze będziesz w moim sercu.
Odpoczywaj w pokoju wiecznym. Amen